عرضه اولیه سکه (ICO)، روش جدیدی برای افزایش سرمایه برای انواع پروژه ها از طریق فروش یک ارز دیجیتال است. این بیشتر توسط استارت آپ های فناوری استفاده میشود. بازار کریپتو در سال ۲۰۱۷ شاهد ۲۳۵ ICO بود که پنج برابر بیشتر از سال ۲۰۱۶ بود که هنوز هم در حال افزایش هستند. اگر علاقه مند به عرضه اولیه سکه هستید، این مقاله به شما کمک می کند تا بفهمید ICO چیست، چگونه کار می کند و خطرات و فواید آن چیست.
عرضه اولیه از سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ آغاز شد. در آن سالها پروژههای مختلف توانستند، از این روش جذب سرمایه کنند و فعالیت خود را در دنیای کریپتوکارنسی ادامه دهند. این روش در سال ۲۰۱۷ به اوج موفقیت رسید و طی این سال پروژههای مختلف توانستند در مجموع ۵.۶ میلیارد دلار سرمایه جذب کنند. این مبلغ در دو ماههی نخست سال ۲۰۱۸ به یک میلیارد دلار رسید. پروژهی اتریوم یکی از موفقترین رویدادهای عرضه اولیه سکه است و توانسته به تنهایی ۵۰ میلیون دلار جذب سرمایه کند و بالغ بر ۱۸ میلیون دلار از این رویداد سود کسب کند. در این سالها تعداد زیادی از پروژهها که رویداد عرضه اولیه کوین را برپا کردند؛ موفقیت آنچنانی کسب نکردند و نتوانستند انتظارات سرمایهگذاران را برآورده کنند. این عدم موفقیت سبب شد مالباختگان این پروژهها به مراجع قانونی مراجعه و از صاحبان آنها شکایت کنند. این روند پای نهادهای قانونی و نظارتی را تا حدودی به عرضه اولیه ارز دیجیتال باز کرد و سبب شد قوانین سختگیرانهای برای اجرای این رویداد وضع شود. پس از وضع این قوانین، دیگر پروژهها قادر نبودند به آسانی سالهای نخست اقدام به عرضه اولیه توکن کنند و میبایست قوانین و شرایطی را قبل از شروع رویداد رعایت کنند. اما میتوان گفت هنوز هم این قوانین چندان موفق نبوده و نتوانسته از کلاهبرداریها در این زمینه جلوگیری کند.
منظور از «عرضه اولیه سکه» (Initial Coin Offering) یا ICO روشی است که در آن یک سازمان یا فرد برای درست کردن یک سکه جدید یا ایجاد یک اپلیکیشن یا سرویس، سرمایه جمع میکند و به سرمایهگذاران مقداری توکن میدهد. میتوان گفت سکههایی که در عرضه اولیه ارائه میشوند، در ادامه در اپلیکیشن یا سرویسی که قرار است ساخته شود، قابل استفاده هستند. درواقع برای توسعه پروژه در این حوزه، بلاک چین محبوب اتریوم که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی میکند به کمک این ایدهها میآید و به اشخاصی که میخواهند از این روش استفاده کنند، امکان ساخت تعدادی توکن را میدهد. تصور کنید که شما یک استارتآپ هستید که میخواهید یک ایده خوب را بر بستر بلاک چین عملی نمایید. بهطور مثال فرض کنید که میخواهید در یک سیستمی که پرستار کودک استخدام میکند کار کنید؛ این سیستم قرار است کاملا دیجیتال باشد و رمزارز مخصوص خود به نام (Babycoin) را نیز داشته باشد. در این حالت، برای شروع کار خود نیاز به سرمایه دارید و نمیخواهید از روشهای سنتی مانند تبلیغ یا گرفتن وام از بانک استفاده کنید، زیرا عاقلانه به نظر نمیآید. پس چطور میخواهید قبل از دست کشیدن از ایدهتان پول به دست بیاورید؟ اینجاست که عرضه اولیه سکه وارد میشود. در حقیقت شما فایلی درست میکنید که حاوی جزئیاتی از این است که سیستم شما قرار است دقیقا به چه شکل کار کند و هدف از ساخت آن چیست (که به آن وایت پیپر گفته میشود). در مرحله بعد باید وبسایتی زیبا و معقول ایجاد کنید و توضیح دهید که چرا ایده شما یک ایده خوب است؟ درواقع باید خریداران را قانع نمایید که کوین شما میتواند در آینده برای آنها سودمند باشد.
نتیجه گیری:
بازار ارزهای دیجیتال مدام در حال گسترش است. بر اساس فناوریهای ارائه شده در این حوزه، روشهای تامین سرمایه اولیه پروژهها نیز تغییر خواهد کرد. عرضه اولیه ارز دیجیتال در ابتدا به روش ICO صورت میگرفت. عرضه اولیه کوین یا Initial Coin Offering که به صورت مخفف ICO نامگذاری میشود، روشی است که هنوز منسوخ نشده است؛ اما به دلیل کلاهبرداریهای زیادی که توسط ICO صورت گرفت، راهکارهای بهتری نسبت به آن عرضه شده است. ممکن است روش جدیدی به نام IEO و سپس با رونق حوزه دیفای، IDO در بازار بهتر از ICO باشند. در این مقاله به این پرداختیم که ICO چیست، چه ویژگیهایی دارد، مزایا و معایب عرضه اولیه کوین چیست و در انتها نیز به جایگزینهای این روش جذب سرمایه پرداختیم.