فاندینگ ریت چیست؟

در معاملات نقدی و معاملات آتی، قیمت باید همگرایی داشته باشد. در معاملات آتی سنتی این همگرایی با رسیدن تاریخ انقضا و نزدیک شدن قیمت یک رمز ارز مشخص در هر دو بازار آتی و نقدی ایجاد می شود. اما در معاملات آتی بدون تاریخ انقضا به دلیل این که قراردادها به صورت دائمی می باشند، نرخی مشخص شده است و کسانی که معاملات باز دارند، باید در بازه های زمانی مشخص، با توجه به شرایط بازار، مبلغی را به سایر معامله گران بپردازند یا از آنها دریافت کنند. به طور کلی می توان گفت که صرافی مبلغ پرداخت شده را دریافت نمی کند، در میان کسانی که دارای معاملات باز خرید یا فروش هستند، این مبلغ مبادله می شود. این نرخ تحت عنوان Funding Rates (فاندینگ ریت) یا نرخ تامین مالی شناخته شده است.

فاندینگ ریت چیست؟

کارمزد فاندینگ ریت که تحت عنوان “Funding Fee” شناخته می‌شود، نرخی است که بر اساس آن معامله‌گرانی که در بازار معاملات اوراق فیوچرز دائمی یا همان پرپچوال دارای پوزیشن باز هستند، به‌طور متناوب وجهی را به نسبت پوزیشن لانگ یا شورت خود دریافت یا پرداخت می‌کنند. این معیار بر اساس اختلاف قیمت یک دارایی در دو بازار اسپات و فیوچرز محاسبه شده و یک تریدر ممکن است در برهه‌ای مجبور به پرداخت کارمزد فاندینگ شود و در زمانی دیگر، بسته به شرایط بازار، وجهی را بر اساس Funding Rate دریافت کند. فاندینگ ریت در بازارهای رمز ارزی، از واگرایی ادامه‌دار قیمت در دو بازار مذکور جلوگیری می‌کند. این معیار معمولا چند بار در روز محاسبه شده و بسته به شرایط بازار تغییر می‌کند که ممکن است در صرافی‌های مختلف متفاوت باشد.

عوامل تعیین‌کننده فاندینگ ریت چیست؟‌

فاندینگ ریت بر اساس دو مؤلفه اصلی تعیین می‌شود که عبارت‌اند از:
•    نرخ بهره (interest rate)
•    حق بیمه (premium)
نرخ بهره را صرافی ارائه‌دهنده معاملات قرارداد آتی دائمی تعیین می‌کند. برای مثال، این نرخ در صرافی بایننس روزانه برابر با ۰/۰۳ درصد تعیین می‌شود. با توجه به اینکه در طول یک روز، سه بار عملیات محاسبه نرخ سرمایه صورت می‌گیرد، در هر مرتبه، نرخ بهره برابر با ۰/۰۱ درصد در نظر گرفته می‌شود. البته، باید توجه کنید که برای برخی از قراردادها مانند BNBUSDT و BNBBUSD استثنا قائل می‌شوند و نرخ بهره صفر در نظر گرفته می‌شود. حق بیمه شاخص دیگری است که با توجه به تفاوت قیمت قراردادهای دائمی و Market Price تعیین می‌شود. در شرایطی که نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال در بازار افزایش پیدا می‌کند، فاصله قیمت قراردادهای آتی و بازار اسپات زیاد می‌شود. در این حالت معمولاً حق بیمه افزایش پیدا می‌کند. نکته مهم دیگر این است که نرخ‌های سرمایه کاملاً به صورت همتابه‌همتا تعیین می‌شوند؛ یعنی صرافی‌ها هیچ‌گونه دخالتی در پرداخت‌ها و دریافت‌های این قراردادها ایفا نمی‌کنند و کاربران، مستقیم با هم در ارتباط هستند.

نحوه کارکرد Funding Rate چیست؟

همان‌طور که گفته شد فاندینگ ریت سازوکاری است که باعث همگرایی قیمت دارایی در دو بازار فیوچرز و اسپات می‌شود. اما این شاخص چگونه عمل می‌کند؟ معامله‌گران در بازار ارزهای دیجیتال با توجه به ارزش و قیمت دارایی خود و همچنین پوزیشن‌ها یا موقیعت‌های که دارند به عنوان دریافت کننده یا پرداخت کننده فاندینگ ریت شناخته می‌شوند. نرخ تأمین مالی با توجه به تفاوت قیمت موجود بین قراردادهای دائمی و قیمت اسپات به صورت دوره‌ای به دارندگان پوزیشن‌های لانگ یا شورت پرداخت می‌شود.برای درک بهتر، این مکانیسم را با ذکر یک مثال شرح می‌دهیم. تصور کنید که بیت کوین در بازار فیوچرز قیمت بیشتری از بازار اسپات دارد. به این معنی که بر اساس پیش‌بینی معامله‌گران قیمت این دارایی در آینده افزایش خواهد داشت. در نتیجه معامله‌گران خرید استقراضی انجام داده و وارد پوزیشن لانگ می‌شوند. حال در این شرایط به منظور نزدیک کردن قیمت بیت کوین در دو بازار، باید فشار خرید معامله‌گران، نسبت به نگه‌ داشتن پوزیشن خود یا ورود به پوزیشن لانگ کاهش پیدا کند.

نتیجه گیری :
فاندینگ ریت‌ها نقش مهمی را در بازار آتی دائمی ایفا می‌کنند. چرا که اکثر صرافی‌ها برای نزدیک نگه داشتن نرخ قرارداد‌ها به یکدیگر از مکانیسم نرخ تأمین مالی استفاده می‌کنند. این نرخ‌ها زمانی که قیمت دارایی‌ها صعودی یا نزولی می‌شوند و توسط نیرو‌های بازار تعیین می‌شوند، تغییر می‌کنند. گفتنی است هر صرافی فاندینگ ریت متفاوتی دارد، و این کاملا به ویژگی‌های پلتفرم معاملاتی در صرافی‌ها مربوط می‌شود.