گس هزینهای است که برای پردازش تراکنشها روی بلاکچین اتریوم پرداخت میشود. این هزینه برای اجرای قرارداد هوشمند مورد استفاده قرار میگیرد. قراردادهای هوشمند همان کدهای کامپیوتری هستند که درصورت برآوردهشدن تمام شروط مندرج در آن، سلسله عملیاتی را به صورت خودکار توسط کامپیوتر انجام میدهند. هر کد دستوری در قراردادهای هوشمند به توان پردازشی و در نتیجه هزینهای نیاز دارد که با Gas اندازهگیری میشود. به طور خلاصه میتوان گفت گس، سوخت ماشین مجازی اتریوم (EVM) است.
Gas مبلغی است که اتریوم از کاربرانش دریافت میکند تا اجازه تعامل با شبکه را صادر کند. زمانی که شما گس را برای ارسال یک تراکنش میپردازید، در واقع دارید هزینه انرژی مورد نیاز برای انجام محاسبات را پرداخت میکنید. گس در قالب رمزارز بومی اتریوم، یعنی اتر (ETH) پرداخت میشود. تا پیش از پیادهسازی ارتقای لندن (London Upgrade)، هزینه گس از ضرب Gas Limit در Gas Price یا قیمت گس به دست میآمد؛ اما پس از این آپدیت و با اعمال EIP-1559 تغییراتی در سیستم کارمزد اتریوم به وجود آمد و فاکتورهای دیگری به این شبکه اضافه شدند.
گس فی در اتریوم همان کارمزدی است که کاربر در شبکه بلاکچین به ماینر پرداخت میکند تا تراکنش او داخل بلاکهای بعدی قرار بگیرد. این سیستم همانطور که گفته شد براساس عرضه و تقاضا کار میکند. در صورتی که تقاضا برای تراکنش بیشتر باشد، ماینرها اول تراکنشهایی را انتخاب و پردازش میکنند که کارمزد بیشتری پرداخت کنند و به همین خاطر کاربر نیز مجبور میشود برای اینکه تراکنشهای موردنظرش سریعتر پردازش شوند، کارمزد بیشتری پرداخت کند. تمامی تراکنشهایی که با استفاده از توکنهای ERC-20یا اتریومی انجام میشوند به مقداری اتریوم به عنوان گس نیاز دارند. حتی اگر قصد داشته باشید به خرید و فروش توکنهای اتریومی که سهم بازار کمی هم دارند بپردازید و هیچ نیازی هم به اتر نداشته باشید، باز هم باید مقداری اتر داخل کیف پول خودتان نگهداری کنید تا در آینده بتوانید هزینههای مربوط به گس در اتریوم را به راحتی پرداخت نمایید. فراموش کردن این موضوع ممکن است هزینه بسیار زیادی به شما تحمیل کند و باعث شود خیلی ضرر کنید. برای مثال ممکن است توکنی داخل کیف پول خودتان داشته باشید که قیمت آن به صورت قابل توجهای افزایش یافته باشد. اما در صورتی که اتر کافی برای پرداخت گس فی داخل کیف پولتان نباشد، نمیتوانید هیچ تراکنشی انجام دهید و ممکن است تا زمان خرید و انتقال اتر موردنیاز، قیمت توکن موردنظر کاهش یابد.
هزینه تراکنش در شبکه اتریوم با گس پرداخت میشود. در واقع گس، واحد پرداخت هزینه کارمزد در این شبکه است و برای هر فعالیتی مقدار آن متفاوت است. دلیل متغیر بودن میزان گس مورد نیاز برای تراکنشها در شبکه اتریوم، متفاوت بودن پردازشهای مورد نیاز برای تراکنشهای مختلف است. هر قرارداد هوشمند در شبکه اتریوم شامل مجموعهای از کدها به زبان سالیدیتی یا سایر زبانهای برنامهنویسی است. هر چقدر تعداد این کدها زیاد باشد، شبکه برای انجام درخواست کاربران انرژی بیبشتری مصرف میکند. به همین دلیل در وایت پیپر و یلو پیپر اتریوم میزان حداقل گس مورد نیاز برای انجام فعالیتهای مختلف در شبکه اتریوم تعیین شده است تا از این طریق تفاوت بین درخواستهای ساده و درخواستهای پیچیده کاربران در شبکه روشن شود. به عنوان مثال حداقل هزینه کارمزد تراکنش برای ارسال اتریوم به یک کیف پول ارز دیجیتال برابر با ۲۱/۰۰۰ گس است. توجه داشته باشید که گس یک رمز ارز مجزا برای شبکه اتریوم نیست و تنها واحدی از اتریوم برای مشخص کردن میزان کارمزد ثبت تراکنشها است. گس را میتوان همانند بنزین برای یک اتومبیل در نظر گرفت که کاربران باید برای به حرکت درآوردن آن حتما مقدار معینی از بنزین را داشته باشند. در ادامه به بررسی نحوه محاسبه گس اتریوم میپردازیم.
نتیجه گیری :
در این مقاله به معرفی مفهوم گس اتریوم پرداخته شد و یاد گرفتیم که گس چیزی جز کارمزد نیست که برای انجام تراکنش خود در شبکه اتریوم به شبکه پرداخت می کنید. خارج از دنیای ارزهای دیجیتال نیز به عنوان مثال برای ارسال پول از کارت خود به کارتی دیگر، مبلغی به عنوان کارمزد از حساب شما کم می شود. در شبکه اتریوم مقدار گس را کاربر تعیین می کند و چون این کارمزد به ماینرهای شبکه اتریوم می رسد و آنها تراکنش ها را تایید می کنند، بنابراین هرچه مقدار تعیین شده برای گس بیشتر باشد، ماینرها زودتر آن تراکنش را تایید خواهند کرد.