بلاک چینهایی نظیر بیت کوین و اتریوم پروتکلها و کارکردهای متفاوتی دارند و بنا به تفاوتهای بنیادی در الگوریتمهایشان، نمیتوانند با یکدیگر تعامل برقرار کنند. اگرچه این جدایی و استقلال باعث حفظ حاکمیت و امنیت این بلاک چینها شده است، وجود اکوسیستمی تعاملپذیر که در آن امکان تبادل آسان دادهها وجود داشته باشد، نیازی انکارناپذیر و مسئلهای اساسی برای این بلاک چینهاست. بعضی از بلاک چینهای جدیدتر مانند پولکادات در اصل برای حل مشکل تعاملپذیری ساخته شدهاند؛ اما همچنان به راهکاری برای برقراری ارتباط بین شبکههای بزرگ و قدیمیتری همچون بیت کوین و اتریوم نیاز داریم. هدف از ساختن توکنهای رپد (Wrapped Token) نیز همین است.
برای شروع، بهتر است به معنی کلمه Wrap در زبان فارسی بپردازیم. این کلمه در زبان فارسی به معنای پیچیده شده یا قرار دادن چیزی در یک پوشش برای پنهان کردن ترجمه میشود. پس، میتوان برای Wrapped Token، معنای توکنهایی با یک پوشش دیگر را در نظر گرفت. هر یک از شبکههای بلاکچین دارای توکنهای بومی هستند که نمیتوانند با شبکههای دیگر ارتباط داشته باشند. در حال حاضر، راهی برای ایجاد ارتباط میان بلاکچینها ارائهها نشده است. به همین دلیل، امکان دور زدن این محدودیت از طریق توکن رپ شده امکان پذیر است و میتوان توکنهای بومی یک بلاکچین را به بلاکچین دیگری منتقل کرد. در واقع، میتوان عملکرد رپد توکنها را مانند کراس چین (Cross Chain) در نظر گرفت. رپد توکن هم مانند یک پل ارتباطی میان بلاکچینها عمل میکند. در واقع، توکن رپ شده نوعی از توکنهای سفارشی رمزنگاری شده بومی هستند. این توکنها قابلیت انتقال بر روی بلاکچینهای خارجی را دارند. به عنوان مثال، یک توکن بومی برای بلاکچین سولانا، زمانی که رپ میشود، امکان انتقال بر روی یک بلاکچین دیگر را پیدا میکند. دلیل ایجاد توکنهای رپ شده، انجام تراکنشهای بین زنجیرهای و اضافه شدن قابلیت همکاری با دیگر بلاکچینها است. در هر صورت، تمام اصطلاحات فنی مربوط به رپ در ارز دیجیتال، برای تعامل بیشتر و ارتباط بین بلاکچینها است.
در بخش قبل با رپد توکن چیست آشنا شدیم و ماهیت آن را دریافتیم. در این بخش، قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم که رپد توکن چگونه کار میکند. برای نمونه، «رپد بیت کوین» (WBTC)، نسخه توکنشده بیت کوین بر اتریوم را در نظر بگیرید. رپد بیت کوین یک توکن با استاندارد «ERC-20» است که قیمتی وابسته به قیمت بیت کوین دارد و به شما اجازه میدهد تا به طور کارآمد از بیت کوین بر شبکه اتریوم استفاده کنید. برای ایجاد Wrapped Token نیاز به یک فرد، کیف پول چند امضایی، «دائو یا سازمان خودگردان غیر متمرکز» (DAO) یا حتی یک «قرارداد هوشمند» (Smart Contract) است که متولی نگهداری از رمز ارزهای اصلی باشد. بسیاری از صرافیها همچون «بایننس»، چنین خدمتی را ارائه میدهند. به عنوان مثال به ازای هر رپد بیت کوین، یک رمز ارز بیت کوین ذخیره و سندی از این عملیات بر روی بلاک چین ثبت میشود.
فرض کنید قصد داریم از بیت کوین در شبکه اتریوم استفاده کنیم. روند صدور یک رپد توکن به این صورت است که کاربر با خرید بیت کوین آنها را به متولی ارسال کرده و متولی به میزان ارزش کوینهای ارسالی، در شبکه اتریوم توکن ایجاد میکند. به همین ترتیب، هنگامی که کاربر بخواهد Wrapped Token را به ارز دیجیتال اولیه یا همان بیت کوین بازگرداند، باید به متولی درخواست دهد که توکن مربوطه را از ذخایر آزاد کند. به زبان سادهتر، به ازای هر رپد بیت کوین موجود، همواره یک بیت کوین نزد متولی ذخیره میشود و ارزش آنها بر اساس قیمت تتر با یکدیگر برابر است. فرآیند ایجاد و مدیریت رپد توکنها توسط یک متولی، باز و غیر متمرکز بودنِ شبکه بلاک چین را زیر سوال میبرد. با این وجود، دنیای تکنولوژی همواره به سرعت در حال پیشرفت است و ممکن است در آینده، روشهایی برای تمرکززدایی از این فرآیند نیز کشف شود. در حال حاضر نیز با استفاده از قرارداد هوشمند این فرآیند به شکل امنتری انجام میشود. حال که با نحوه عملکرد رپد توکن آشنا شدیم، در ادامه به بررسی مزایا و معایب این نوع توکنها میپردازیم.
نتیجه گیری :
در این مقاله درباره این صحبت کردیم که رپد توکن (Wrapped Token) چیست و چطور ساخته میشود و چه کاربردهایی دارد و در آخر مزایا و محدودیتهای توکنهای رپد را با یکدیگر بررسی کردیم. رپد توکن قابلیت همکاری بین رمزارزها و اکوسیستم دیفای را افزایش میدهد. این رمزارزها درهای سرمایهگذاری و افزایش بهرهوری سرمایه را به شیوهای موثر باز میکنند. اگر درباره رپد توکنها سوالات بیشتری دارید، خوشحال میشویم در بخش نظرات آنها را مطرح کنید.