استانداردهای اتریوم چیست؟

شبکه اتریوم یکی از محبوب‌ترین شبکه‌های بلاکچین است. شبکه اتریوم استانداردهای مختلفی دارد که استاندارد ERC-20 یکی از مشهورترین آنهاست. ERC کوتاه شده عبارت Ethereum Request for Comments و به معنای درخواست اتریوم برای نظرات است. در واقع ERC سندی است که برنامه‌نویسان قراردادهای هوشمند (Smart Contract) اتریوم از آن برای ایجاد توکن‌های مختلف بر بستر بلاکچین اتریوم استفاده می‌کنند. این اسناد قوانینی را شرح می‌دهند که توکن‌های مبتنی بر اتریوم باید از آن‌ها پیروی کنند. در این مقاله به این می‌پردازیم که استانداردهای توکن در شبکه اتریوم چیست، این استانداردها چه تفاوتی باهم دارند، هریک از آنها چه ویژگی‌های داشته و موارد استفاده آنها کجاست. با میهن بلاکچین همراه باشید.

استاندارد ERC-20 اتریوم چیست؟

یکی از بهترین استانداردهای اتریوم، استاندارد ERC-20 است که از سال 2015 مطرح شد و به صورت رسمی در سپتامبر 2017 تایید شد. این استاندارد شروع خوبی برای استاندارد شدن توکن بود. البته استاندارد ERC-20 بر اکوسیستم اتریوم مسلط شده و جزو محبوب ترین استانداردهای توکن در شبکه اتریوم است. توکن استاندارد ERC-20 در پروژه هایی همچون ایاس و بنکور استفاده شده که دارای 6 عملکرد است:
• انتقال از حساب: این عملکرد مانند عملکرد انتقال بوده، منتها با این تفاوت که هر انتقال بعد از عرضه اولین توکن است.
• انتقال: همان طور که از نامش مشخص است عملکرد ارسال توکن ها از عرضه اولیه توکن به کیف پول کاربر امکان پذیر می شود. این نوع عملکرد، آدرس گیرنده و تعداد توکن هایی که باید منتقل شوند را مشخص می کند. 
• موجودی کل: موجودی کل تنها یکبار و در شروع پیدایش توکن اجرا می شود. این نوع عملکرد تنها تعداد کل توکن های موجود را تعیین می کند که هرگز نمی توان آن را تغییر داد.
• موجودی حساب: در این عملکرد می توان مشخص کرد که چه مقدار توکن در حساب وجود دارد.
• تایید: این نوع عملکرد، موجودی توکن های تراکنش را در مقابل کل موجودی توکن بررسی می کند.
• اجازه: این نوع عملکرد بررسی می کند که آیا حساب کاربر دارای توکن کافی برای پرداخت تراکنش است یا خیر.
البته این نکته را در نظر داشته باشید که تمامی استانداردهای ERC-20 یک روش انقلابی در توسعه ICO بود. در این میان هزاران توکن ERC-20 رشد و توسعه پیدا کرده اند که به غیر از مزیت هایی خود، فاقد هر گونه ایراد و نقصی است. اما باید در نظر بگیرید که این نوع استاندارد، یک مشکل اساسی دارد که در ادامه توضیح خواهیم داد.

تاریخچه ERC20:

سال ۲۰۱۵ توسعه‌دهندگان اتریوم ERC20 را ایجاد کردند و دو سال زمان برد تا در نهایت کمیته اصلی، این استاندارد را به رسمیت بشناسد و بتواند کار خود را برای انتقال ارز آغاز کند. روش کار ERC-20  به این صورت است که یک نفر یا گروهی از توسعه‌دهندگان باید پیشنهاد خود را که در اصل جزئی از پروپوزال‌های بهبود شبکه اتریوم است (Ethereum Improvement Proposal) مطرح کنند و ساختار و استاندارد‌های آن را هم به صورت کامل شرح دهند. در نهایت کمیته EIP این پیشنهاد را بررسی کرده، استاندارد‌های آن را مطالعه می‌کند و اگر شرایط آن مناسب باشد، تأیید و اصلاح نهایی را ارائه خواهد کرد. بعد از این مرحله شبکه پیشنهادی گروه توسعه‌دهنده بر قالب ERC-20 ایجاد شده و رسما یک ERC خواهد بود.  همچنین قراردادهای هوشمند و سایر ویژگی‌های درون اتریوم موظف به انطباق با یکی از استانداردهای تأیید شده هستند.

استاندارد TRC 20 اتریوم چیست؟

Trc-20 استانداردی مانند استاندارد erc-20 با این تفاوت که این استاندارد مختص شبکه ترون است. این استاندارد دنیای کریپتوکارنسی با وجود تبلیغات زیادی که از طرف سازمان سازنده ترون داشت باز نتوانست به قدرت اتریوم برسد و افراد زیادی حاضر نشدند تا توکن‌های خود را از شبکه اتریوم به ترون منتقل کنند.  به همین دلیل انتظاراتی که از شبکه trc-20 می‌رفت محقق نشد. این استاندارد تا حدود زیادی شبیه erc-20 طراحی شده است تا علاقه‌مندان به استاندارد erc-20 را به سمت خود جذب کند. تنها تفاوتی که باعث می‌شد تا استاندارد ترون از اتریوم متمایز باشد، این بود که اتریوم برای تایید تراکنش‌ها از ماینینگ استفاده می‌کرد. اما ترون به جای این روش از ترفند استیکینگ استفاده می‌کند. درباره تفاوت تتر trc20 و erc20 بیشتر بخوانید. البته بعد از گذشت مدتی اتریوم مسیر تبدیل شدن به اتریوم ۲ را به اتمام رساند و با انتشار آپدیت مرج اتریوم، الگوریتم اجماع خود را از اثبات کار (POW) به اثبات سهام (POS) تغییر داد. بنابراین اکنون به جای ماینینگ یا استخراج اتریوم، استیک اتریوم نیز مانند ترون و سایر ارزهای اثبات سهام قابل انجام است.

نتیجه گیری :
استاندارد شبکه توکن ERC20 فضای دارایی‌های کریپتو را به سلطه خود درآورده است و درک چرایی آن دشوار نیست. هر کسی به راحتی قادر به استقرار یک قرارداد ساده برای کاربردهای متعدد (توکن‌های کاربردی، استیبل کوین‌ها و غیره) است. با این وجود، ERC-20 برخی از ویژگی‌های دیگر استانداردها را در خود ندارد. باید منتظر ماند و دید که آیا دیگر انواع قراردادها جای آن را خواهند گرفت یا خیر.